یافته های ادیولوژیک بیماران کم شنوا، بابل، 77-1376

سابقه و هدف: بسیاری از علل موجد کم شنوایی در انسان قابل پیشگیری بوده و حتی با تشخیص و درمان بموقع، می توان از بروز آن جلوگیری بعمل آورد. لذا با شناسایی نوع کاهش شنوایی و علل مختلف آن می توان مشکلات اقتصادی-اجتماعی ناشی از کم شنوایی را کاهش داد. این مطالعه بمنظور تعیین پارامترهای ادیومتریک بیماران کم شنوا و شناسایی شایعترین علل ایجاد کننده آن صورت گرفت. مواد و روش ها: این تحقیق مقطعی بیماران کم شنوایی را که از مرداد ماه 1376 لغایت اردیبهشت ماه 1377 به درمانگاه گوش، حلق و بینی بیمارستان شهید بهشتی بابل مراجعه نمودند، مورد بررسی قرار داده است. در پرسشنامه مربوط به بیمار، سوابق بیمار براساس اظهارات او درج و تشخیص نهایی با معاینات دقیق و با توجه به نتایج ادیومتری تعیین گردید. کم شنوایی در این بیماران در سه گروه اصلی هدایتی، حسی-عصبی و مختلط بررسی شد و مکانیسم های دست اندرکار پیدایش کم شنوایی و اتیولوژی های مربوطه و همچنین میزان شدت کم شنوایی مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: کم شنوایی هدایتی شایعترین نوع کم شنوایی را در بین بیماران بستری شده تشکیل داده (47%) و پس از آن به ترتیب کم شنوایی حسی-عصبی (34.5%) و کم شنوایی مختلط (13.2%) قرار داشتند. از نظر میزان کم شنوایی، اکثر موارد را درجات خفیف و متوسط تشکیل می دادند. از بین علل مختلف ایجاد کننده کم شنوایی، اوتیت میانی مزمن شایعترین علت (26%) را تشکیل می داده که نشان دهنده اهمیت این بیماری در ایجاد کم شنوایی در کشور ما می باشد. دومین علت شایع، پیرگوشی بوده (22%) که تا حدودی با نتایج مطالعات انجام شده در کشورهای پیشرفته متفاوت می باشد که علت آن پایین بودن متوسط طول عمر در کشور ماست. سایر علل شایع به ترتیب شامل، اوتیت میانی سروز (21.5%)، کم شنوایی ناگهانی (6.6%)، اتواسکلروز (6.6%)، ترومای صوتی (5%) و سایر موارد اوتیت میانی چسبنده و تروما به سر می باشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از این بررسی می توان گفت که عوامل عفونی صدرنشین علل کم شنوایی است، که می توان با اقدامات پیشگیری کننده و نیز درمان بموقع این عفونت ها از میزان بروز کم شنوایی ها کاست.